ကောက်စိုက်သမလေးရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်း(အပိုင်း 3)
ကာ ပုတုကွေးရင်း ရမ္မက်စိတ်ကို အံကြိတ်တင်းရသည်မို့ ခေါင်းအုံးထောင့်စွန်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည့် လက်သီးကလေးပင် ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။ လက်ဖျန်တွင်လည်း မွေးညင်းများ ထောင်၍နေသည်။
“ထမီလျှော့ အကြင်..”
ပြောလည်းပြော လုပ်လည်းလုပ်မို့ အကြင့်မှာ ကိုယ်တိုင်ချွတ်မပေးလိုက်ရသလို တားချိန်လည်း မရလိုက်။ ချစ်လင်၏ လက်တစ်ဘက်က ထမီကျွတ်ကို ပေါင်လည်ဆီအထိ ဆွဲချပြီး စူပုံ့ပုံ့ ဗိုက်ကလေးကို ပွတ်သပ်ချော့မြှူနေလေပြီ။ လင်ဖြစ်သူ၏ အထိအတွေ့များအောက်တွင် ဗြောင်းဆန်လာသည့် သွေးသားတောင့်တမှုကို အကြင် တောင့်မထားနိုင်တော့။ ကိုရင်ကတော့ သူ့အတံ မာတောင်တောင်ကြီးကို အကြင့် တင်လုံးနှစ်ခုကြား မြောင်းထဲညှပ်ပြီး ဖွဖွညှောင့်နေပြီ။ ဟိုသင်းထဲ ထိုးထည့်ပေးရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲဟု တောင့်တမိသော်လည်း အကြင် မပြောရဲ။ ပဋိသန္ဓေ လွယ်ထားရသည့် မိန်းမသားတစ်ဦးအနေနှင့် ကာမ၏အရသာကို ခံစားလိုလာခြင်းက အပြစ်ရောကင်းပါရဲ့လား။ မိမိထက် စာတတ်သည့် ကိုရင်ကတော့ သိနားလည်မည် ထင်ပါသည်။
“အာ.. လဖွတ်..”
“ဟုတ်တယ်လေ.. မနက်မိုးလင်းတော့ဖြင့် ဘုရားတွေ ရှိခိုးနေတာမှ အော်ကြီးဟစ်ကျယ်..”
“ဘာ ဆိုင်တုန်းဟ.. ချွတ်ပါ မြန်မြန်..”
“အွင့်တော်.. ကဲ.. ဟွင့်..”
ပြောပြောဆိုဆို ထမီလေး အသာချွတ်ချတော့ စူပုံ့ပုံ့ ဗိုက်နှင့် ဖင်တုံးအယ်စတုံကြီးက ဘွားကနဲ ပေါ်လို့လာသည်။ အမယ်အို၏ သက်တမ်း ၆၀ ကျော် ရတနာရွှေကျုတ်ထက်တွင် ငွေရောင်ရောယှက်နေသည့် အမွေးတို့က ကျိုးတို့ကျဲတဲ။
“လှဲချေစမ်း မိန်းမ..”
ဟု ပြောလိုက်တော့ အဘွားမယ်ကြင် စောဒက မတက်ဖြစ်။ ကုတင်ပေါ် အသာလှဲချလိုက်သည်။ ဘိုးသာဒွန်းက ဘေးမှနေ၍ တစောင်းလှဲအိပ်လိုက်သည်။ တင်းတိပ် မှဲ့ခြောက်ကလေးများဖြင့် ပြည့်နေပြီ ဖြစ်သည့် ပါးပြင်ကို ငုံ့နမ်းလိုက်၏။ အညိုရောင်ပျယ်နေပြီ ဖြစ်သည့် မျက်ဆံတို့တွင် အရင်လို ရမ္မက်သွေး မလွှမ်းတော့သော်လည်း ကြည်နူးရိပ်ကတော့ သန်းနေဆဲ။ မေးနှစ်ထပ်ဖြစ်နေသည့် ပါးဖောင်းဖောင်းအောက်က လည်တိုင်သည် ငယ်စဉ်ကလို တင်းရင်းမနေတော့။ အသားပို အသီးလေးများပင် ထနေသည့် လည်တိုင်ကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်တော့ အဘွားကြင် တွန့်သွားပြီး
“ကိုရင်နော်..”
ဟု တိုးတိုးလေး ရေရွတ်သည်။ ဘေးနှစ်ဘက်ဆီ ဘတ်လပ်တွဲကျနေသည့် ရင်စိုင် ၂ ခုကို ဖွဖွရွရွ ပွတ်ပေးလိုက်၏။ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်များက ဒီရင်စိုင် ၂ ခုကြားသို့ အတံကြီး ညှပ်ထည့်ပြီး အရသာခံခဲ့ဖူးသည်။
“ချိုင်း မြှောက်စမ်း မိန်းမ..”
